En sommige producten werden geruild of gekregen van mensen in de buurt.Het meel voor het zelfgebakken brood werd al in de zomermaanden geoogst uit tarwe, in de molen gemalen en bewaard voor de koude wintermaanden. Met z’n allen maakten we tomatensaus van zelf geoogste tomaten. Deze saus bewaarde oma in gesteriliseerde bierflessen. Opa en oma slachtten zelf een varken dat ze hadden vetgemest. Van top tot teen werd het varken bewaard en gebruikt. 

Zelfgemaakte ricotta

Mijn oma maakte in de wintertijd ricotta van schapenmelk. Deze melk was voorradig, omdat de schapen rond de Kerst hun pasgeboren lammetjes melk gaven. We droogden deze heerlijke schapenkaas of we aten de kaas op als bijgerechtje bij het Kerstdiner. Enkele weken na hun geboorte slachtte mijn opa de lammetjes. Het was moeilijk om aan aardappels, ui, knoflook of kruiden te komen. Mijn oma kocht of ruilde deze producten in het dorp zelf. Olijfolie was duur. Zonnebloemolie was daarom soms een goed alternatief. Die kocht mijn oma in de ‘grote stad’ (Alghero) of in een kleine winkel in de buurt.

Slow food avant la lettre

De bereiding van een feestelijke Kerstlunch vergde veel tijd. De ravioli maken, duurde twee dagen. Brood bakken nam 3 dagen in beslag. Niet alleen maakte oma zelf gist, ook de houtoven moest goed opgestookt worden. In één keer bakte ze 20 broden tegelijk. Door de harde korst was het brood 3 weken houdbaar. Het recept voor dit zelfgebakken brood stamt uit de derde eeuw voor Christus. Dit typische, Sardijnse brood luistert naar de naam ‘su civraxiu’, wat in het Latijns 'Uitmuntend Voedsel' betekent. Voor de ragout – die 4 tot 5 uur moest koken - gebruikte oma schapenvlees of kip. Met kip smaakte de ragout het lekkerst. Voor de overige ingrediënten was ze afhankelijk van wat er in de diepvries lag. Denk bijvoorbeeld aan tomatensaus, worteltjes, ui, laurierblad of selderie. Juist, slow food was toen de norm! Met de ingrediënten tijd, liefde en vakmanschap toverde ze een heerlijke Kerstlunch op tafel.